KAPE

Nalalapit na naman ang gabi. Sa unti-unting pagkagat ng dilim ay lalong

gumaganda sa kaniyang paningin ang silhouette na senaryong nasa harapan

niya ngayon. Gustong-gusto niya ang ganitong eksena. Naka-pwesto siya

ngayon sa paborito niyang spot sa kanilang balkonahe. Hawak niya ang

paborito niyang mug na may nakasulat na “Best Writer in the World” na

naglalaman ng hilig niyang inumin, isang mainit na mainit na kape. Sa pagitan

ng paghigop, ay napansin niya ang dalawang kalapati sa ibabaw ng poste ng

Meralco. Masyadong matamis para sa kanya ang ganitong tanawin. Hindi

niya kaya. Kung dahil ba ito sa diabetes niya o nakaraang mga karanasan

ay hindi niya alam. Nagfocus na lang siya sa mga ulap na dahan-dahang

lumulukob sa liwanag. Ilang sandali pa’y tuluyan nang inari ng kadiliman

ang paligid. Kasabay naman ito nang pag-aliwalas ng kanyang mukha dahil

sa kwentong namuo sa kaniyang isipan. Sa wakas may maisusulat na rin siya.

“Shit!”naibulalas na lang niya nang matabig niya ang paborito niyang mug.

Kasabay ng pagkawala ng kape sa kanyang tasa ang pagkalimot ng kwento na

naisip niya. Napailing na lang siya.

#joshualao #poem #kape